داوطلبای کنکور بعد از شرکت تو کنکور و بدست آوردن نمره لازم باید انتخاب رشته کنن. شرط اول تو انتخاب رشته علاقه و شرط دوم انتخاب دانشگاهه؛ چون قبولی در بعضی دانشگاه های خوب باعث ایجاد مسیر شغلی خوب برات میشه و باعث مهارت و تجربه می شه. با بالا رفتن دانشگاه ها تو کشور، داوطلبا دغدغه انتخاب دانشگاه رو دارن. حتی بعضی از داوطلبا تفاوت دانشگاه ها رو هم نمی دونن.
امروزه ۷ نوع دانشگاه تو ایران هستن که شامل:
- اول، دانشگاه های دولتی.
- دوم، موسسات آموزش عالی غیرانتفاعی.
- سوم، دانشگاه های آزاد اسلامی.
- چهارم، پردیس خودگردان وابسته به دانشگاه دولتی.
- پنجم، دانشگاه های آموزش از راه دوریا پیام نور.
- ششم، دانشگاه جامع علمی کاربردی و دانشگاه مجازی.
دانشگاه های دولتی:
بیشتر داوطلبا زمان قبولی تو دانشگاه های دولتی احساس موفقیت زیادی دارن. این دانشگاه ها به ۳ شکل روزانه، شبانه و پردیس دانشجو می گیرن. همه ی دوره ها تو این دانشگاه ها بهترین امکانات تحصیلی، وام کمک هزینه و بالاترین اعتبار مدرک رو دارن.
کسایی که تو دوره روزانه قبول می شن؛ از مزایایی مثل تحصیل رایگان برخوردارن؛ چون شهریه اونا رو دولت پرداخت کرده. کسایی که تو دوره شبانه قبول می شن، از شرایط تحصیلی مثل دانشجوهای دوره روزانه برخوردارن، با این تفاوت که فقط این دانشجوها باید مقدار کمی شهریه بپردازن. قبولی تو این دانشگاه ها منوط به بدست آوردن رتبه تک رقمی تا سه رقمی تو کنکور برای رشته های پرطرفداره.
لازم به ذکره که دانشجوهای دوره روزانه و شبانه استادای مشابه و کلاسای مشابهی دارن و تفاوتی از این نظر ندارن. دانشجوهایی که تو دوره روزانه قبول می شن و تو دانشگاه محل قبولی ثبت نام نمی کنن، محرومیت از ثبت نام کنکور سراسری تو سال بعد رو در پیش دارن.
همینطور دانشجوهای این دانشگاه ها به خاطر عدم پرداخت شهریه، ملزم به تعهد به خدمتن، تا مدرک اصلی خودشون را دریافت کنن. تعهد به خدمت یعنی این دانشجو باید دوره ای مشخص رو برای کشور کار کنه.
داوطلبایی که قصد تحصیل تو پردیس های دانشگاه دارن، باید بدونن که این دانشگاه ها هزینه های بسیار سنگینی دارن. از مزایای اونا بهره مندی از استاتید دانشگاه های برتر کشور، در صورت داشتن رتبه های چند برابر آخرین رتبه های قبولی دوره روزانه و شبانه است. به همین خاطر تو صورت هزینه های سنگین، باز هم دانشجوهای این دانشگاه ها رو تو لیست انتخاب رشته خود قرار می دن.
موسسات آموزش عالی غیرانتفاعی:
در دنیای امروز، تعداد موسسات غیر انتفاعی بالا رفته. این موسسه ها به شکل مستقل فعالیت دارن از بودجه غیر دولتی استفاده می کنن. بعضی از این موسسه ها سطح علمی خوب و بعضی دارای سطح علمی پایین تر از مراکز آموزشی هستن. تحصیل تو این دانشگاها، منوط به پرداخت شهریه ست. شهریه این دانشگاه ها نسبت به دوره های روزانه بیشتر و نسبت به دانشگاه های آزاد و پردیس کمتره. پذیرش دانشجو تو این دانشگاه ها معمولا از طریق کنکور سراسری انجام می شه، اما تو بعضی از رشته ها از طریق سوابق تحصیلی هم دانشجو می پذیرن.
دانشگاه های آزاد اسلامی:
این دانشگاها به شکل کاملا خصوصی اداره می شن. امروز این دانشگاه ها از برترین دانشگاه های ایران نسبت به دانشگاه های دیگه ست. قبولی تو این دانشگاه ها برای هر رشته ای نیاز به پایه قوی درسی، نمره خوب کنکور و غیره نداره، دانشجوها با هر سطح علمی می تونن تو این دانشگاه ها تو رشته دلخواه خودشون تحصیل کنن. هدف از ایجاد این دانشگاه ها، به وجود آمدن فضای آموزشی برای داوطلبای علاقه مند به تحصیلات دانشگاهی و یا افراد یا سطح علمی پایین تو مناطق محروم بوده. این دانشگاه ها تو سالای قبل، تعداد زیادی رشته های بدون کنکور ارائه میدن که این عامل جذب دانشجو رو تو این دانشگاه ها راحت تر کرده.
دانشگاه های پردیس خودگردان وابسته به دانشگاه دولتی:
هدف از ایجاد این دانشگاها جذب دانشجو از خارج کشوره، که متاسفانه موفق به انجام این کار نشدن و با پذیرش دانشجو همراه شهریه های سنگین در حال فعالیتن. این دانشگاها همه ی هزینه های دانشگاه های خودشون رو از دانشجوها می گیرن و هیچ وابستگی مالی به بخشای دولتی ندارن. درسا و اساتید تو این دانشگاها دقیقا مشابه دانشگاهای دولتین. پذیرش دانشجو تو این دانشگاه ها از طریق کنکور سراسری، سوابق تحصیلی، آزمونای اختصاصی انجام میشه.
دانشگاه های پیام نور یا آموزش از راه دور:
دانشگاهای پیام نور برای افراد شاغل ایجاد شد، تا در کنار کار بتونن ادامه تحصیل بدن. با توجه به اینکه این دانشگاها، جزو دانشگاهای دولتی محسوب میشن، اما سامانه آموزشی متفاوت از دانشگاه های دیگه دارن. این دانشگاها بر مبنای آموزش نیمه حضوری فعالیت میکنن. سیستم آموزشی تو این دانشگاها به این صورته که دانشجوها درسای تئوری رو به صورت خودخوان و بدون حضور تو کلاس مطالعه کرده و فقط با شرکت تو امتحانای پایان ترم و بدست آوردن نمره قبولی، مدرک میگیرن. مبلغ شهریه تو این دانشگاه های بسیار کمتر از شهریه موسسات غیر انتفاعی و دانشگاه های آزاده.
دانشگاهای جامع علمی کاربردی:
هدف این دانشگاها، بالا بردن سطح قدرت و مهارت عملی افراد تو مشاغل عملی بوده. این دانشگاها تو برنامه آموزشی خودشون لیست درسای عملی زیادی دارن و دانشجوها بعد از فارغ التحصیلی آماده بازار کار میشن. پذیرش تو این دانشگاها به صورت بدون کنکور و با سوابق تحصیلیه. میزان شهریه این دانشگاها نسبت به دانشگاهای آزاد کمتره.
دانشگاهای مجازی:
همان جوری که پیشتر گفتیم، دانشگاهای پیام نور دارای سیستم آموزشی نیمه حضوریه. دانشگاهای مجازی به شکل کاملا مجازی بوده و دانشجوها از طریق اینترنت باید ثبت نام و انتخاب رشته کنن. افرادی که فرصت کافی برای شرکت تو کلاسا رو ندارن، تو این دانشگاها شرکت می کنن. پذیرش تو این دانشگاها از طریق کنکور سراسریه. از جمله دانشگاهایی که در حال حاظر تو این زمینه فعالیت دارن، عبارتند از:
- اول، دانشگاه علم و صنعت.
- دوم، دانشگاه صنعتی شریف.
- سوم، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی.
- چهارم، دانشگاه صنعتی امیر کبیر.
- پنجم، دانشگاه تهران.
- ششم، دانشگاه أصفهان.
- هفتم، دانشگاه شیراز.
- هشتم،تعدادی از موسسات غیر انتفاعی.
کلام پایانی:
تا به اینجا انواع دانشگاهای ایران رو از نظر رتبه علمی، شهریه و عوامل دیگه بررسی کردیم. سطح علمی و سطح مالی و انتظارات دانشجو تعیین کننده ی انتخاب نوع دانشگاهه. نوع دانشگاه عامل مهم دیگه برای موفقیت شما نیست! اگه تلاش و پشتکارتون زیاد باشه، با کمترین امکانات آموزشی می تونین به موفقیت برسین.